“De snijbonen erin en man wat ging dat snel!”
A.R. Boerma- Wijk, Kloosterburen
De weg van het voedsel begon op ’t land, maar natuurlijk werd het uiteindelijk ook bereid in de keuken. In de keukens had men natuurlijk veel verschillende materialen om de taken mee uit te voeren. Een boterwarmer, die je eerst warm moest maken en waarmee je daarna de boter zachter maakte, zodat die smeerbaar werd. Kandijboortjes en kandijtangen, karnmolens, een koffiemolen en bijvoorbeeld ook een snijbonenmolen.
Mevrouw Boerma – Wijk uit Kloosterburen weet nog dat ze daarmee gewerkt heeft bij haar moeder. Als kind had ik daar de pest in. Ook zelf had ze later een snijbonenmolen. Daar was echter wel het een en ander aan versleutelt. “Ja, wij hadden dan een ijzeren snijbonenmolen en mijn man had er een boor op gezet. En als hij die boor liet draaien, man wat ging dat snel! Die elektrische boor kwam op de plaats van het slingertje en het scheelde enorm veel werk.”
Tegenwoordig gaat het malen helemaal snel. Maar soms is het leuk om gewoon nog even terug te zien hoe het vroeger ook al weer ging.; Snijbonenmolen
J. Bulthuis, geboren in 1941 in Noordwolde
Mijn grootmoeder en grootvader, die hadden zo’n snijbonenmolen. En daar werd hij nog gebruikt. Zo heb ik dat ook gezien.
Als zij de bonen verwerkt hadden, dan werd hij uitgeleend aan familieleden. Dus wij hebben het thuis ook gedaan. Mijn moeder was daar ook mee bezig met haar dienstmeisje. Om daar bonen in te verwerken. Dat was een hele happening. Er kwamen dan twee, drie zakken snijbonen van de kweker. Die werden in het schuurtje uitgestort en dat moest dan verwerkt worden.
Het bonenmolentje werd vastgezet op een tafeltje, met een hele grote ton erbij. Met een Keulse pot erbij waar het spul later weer in kwam, met zout. De bonen werden dus tot ingezouten snijbonen verwerkt.
Zo ging dat niet alleen bij ons. Er waren natuurlijk meer mensen in het dorp die zo’n molentje wilden gebruiken maar er niet zelf één hadden. Die kregen van opa en oma ook toestemming om het molentje even te gebruiken. Maar het gebeurde vaak dat ze ‘m niet meer terug brachten. Dan wist je niet meer waar hij was. En zo ging hij van de een naar de ander. Aan het einde van de herfst kwam hij weer boven water. Of je moest hem volgend jaar een keer ophalen.
Dat waren de herinneringen die ik aan de snijmolen had. Het was iets wat vaak in september gebeurde. Dan was er veel actie in huis, als je uit school kwam. Dat blijft in de herinnering zitten.
Quote:
Het bonenmolentje werd vastgezet op een tafeltje, met een hele grote ton erbij.
Foto's:
